Mind your step….wat klinkt dit toch als muziek in mijn oren. Het begin van iets moois, spannends, avontuurlijks… yessss vakantieeee! In mijn geval ook rust, thuiskomen, familie, lekker eten….en vitamine D! Hombu zon wat heb ik je gemist!
De vlucht kan mij niet snel genoeg gaan gassss linkerbaan piloot! Misschien hebben we wind mee door Ciara, Dennis, Mitchell of Gerda who knows take off please!
Ik probeer maar een film te kijken om de tijd te doden. Eindstand kijkt de film naar mij. Wanneer ik eindelijk de juiste zit positie heb gevonden en voor mijn doen ‘’lekker in slaap’’ ben gevallen…hoor ik lichtelijk in de verte ‘’vegetarische pasta of balletjes? O ja het is zover….Dinner is served! Al vanaf dat ik kan lopen en praten hetzelfde menu but hey beter iets dan niks (*denkt aan de heerlijke piska kora met moro of funchi en gebakken banaan die ik straks ga eten).
Omdat ik wat verkouden ben is de druk en tempratuur in de vliegtuig niet echt een fijne bijkomstigheid…lijkt net alsof mijn hoofd elk moment kan ontploffen! Kijkend op het scherm nog 3 uurtjes te gaan….zucht…Korsou ik ben er bijna!
Tijdens het rekken van de benen bots ik tegen de gezagvoerder aan. Tsja ik grijp dan wel mijn kans om het hemd van zijn lijf te vragen, want uhmmm als u hier bent wie bestuurd nu de vliegtuig?!?!? Uiteindelijk toch wel zo’n 20 min een gesprek gevoerd met iemand die erg gepassioneerd is in wat hij doet en al te graag laat blijken en weten dat hij er erg goed in is. Bij deze een virtuele schouderklopje meneer.
En dan na 9u en 50 minuten vliegen komt het moment dat je die ene scherpe bocht maakt en in de verte dat mooie eiland ziet…my heart just skipped a beat, want wat ben je prachtig! Omringt door het azuur blauwe water en de golven die tegen de rotsen slaan…you are really a true beauty!
Opstijgen en landen is dus niet mijn favo bezigheid dus ja oogjes dicht, iedereen stil a.u.b. en een schietgebedje…pfffvieuwww oke we zijn geland! Er volgt een luid applaus en gejoel. Op een schaal van 0 tot 10 zitten we denk ik wel op een 8 zo te horen. Iedereen is blij en dankbaar dat we veilig zijn aangekomen…nah ja op een paar huilerige, jengelende kindjes na dan.
Hoe ik dat eerste moment het beste kan omschrijven als ik eindelijk buiten sta en mijn familie kan omhelzen en kussen?….well it feels like home! De zon voelt als een warme deken om mij heen, de lachende blije mensen als een carnavals melodie…kortom ik ben weer terug waar alles begonnen is…
to be continued…
